Na obrzeżach metropolii znajduje się wiele osiedli zlokalizowanych tuż obok lasów, gdzie miejski styl życia łączy się z urokami natury na prywatnych działkach wyposażonych w altany i niewielkie domki letniskowe. Te progi natury są często odwiedzane przez różne gatunki zwierząt leśnych, takie jak wiewiórki, sójki, zaskrońce czy też dzięcioły. Ten ostatni może stworzyć nieco zamieszania, zwłaszcza jeśli marzymy o posiadaniu telewizji na terytorium leśnym. Wtedy konieczne jest zabezpieczenie anteny przed zdobyciem stałego obrońcy – dużego dzięcioła!
Duży dzięcioł (Dendrocopos major) osiąga długość ciała do 25 cm i rozpiętość skrzydeł wynoszącą 40 cm. Jego masa ciała nie przekracza 100 gramów. Jest to gatunek o szerokim zasięgu występowania, nie ogranicza się tylko do lasów, ale można go spotkać również w parkach miejskich i na placach, gdzie rosną stare drzewa. Te drzewa są odpowiednie dla budowy dziuplek i gniazd. Dzięcioł duży zamieszkuje tereny od Wysp Brytyjskich do Sachalinu.
Posiada charakterystyczne upierzenie w czarno-biało-czerwonej tonacji. Ze względu na tę kombinację kolorów, został sklasyfikowany jako jedna z odmian tzw. dzięciołów pstrych. Na głowie posiada biały policzek i czoło, a czarne pióra ciągną się od dzioba do potylicy. Czarnych wąsów można zauważyć po obu stronach głowy, które następnie tworzą czarny pas otaczający szyję. Dolne części ciała, takie jak podgardle, pierś i brzuch, są białe, podczas gdy podogonie jest czerwone. Główne części ciała są czarne, natomiast pokrywy skrzydłowe są białe z czarnymi plamami. Lotki pierwszego i drugiego rzędu mają wzór szachownicy w czarno-białym kolorze. Ogon jest krótki, o trójkątnym kształcie, czarny z białymi plamami na końcówkach sterówek. Samce posiadają czerwoną czapeczkę na potylicy, której nie ma u samic. Młode ptaki mają całą głowę pokrytą czerwonym kolorem od białego czoła do potylicy. Z tyłu szyi można zauważyć dwa białe pasy oddzielone czarną przegrodą. Ptak posiada cztery palce, po dwa skierowane do góry i do dołu, co pomaga mu w wspinaczce po drzewach. Dziób jest krótki, masywny, o szaroczarnym kolorze.
Dzięcioły duże nie są wybredne pod względem diety. Konsumują pokarm wysokobiałkowy, tj. larwy owadów ukryte pod korą drzew, ale to nie wszystko. Często odwiedzają dziuple innych ptaków, np. sikor, aby zdobyć ich pisklęta, a nawet jaja lub orzechy zgubione przez wiewiórki. Zimą żywią się padliną, a czasami konsumują nawet owoce, choć wciąż trwają debaty na ten temat. Niektórzy uważają, że dzięcioły poszukują larw owadów w miejscach, gdzie spadły owoce z drzew. Można powiedzieć, że duży dzięcioł jest prawdziwym drapieżnikiem… pełnym dziobem. W okresie wiosennym, na przełomie kwietnia i maja, składają 4-6 jaj w dziuplach wykutych przez siebie. Jaja są wysiadywane przez około dwa tygodnie na zmianę przez obydwoje rodziców. Po wykluciu, młode ptaki spędzają kolejne 3 tygodnie w dziupli. Rodzice karmią młode jeszcze przez 10 dni po opuszczeniu gniazda, a następnie pisklęta ruszają w świat, aby znaleźć swoje miejsce. Już w pierwszym roku życia osiągają dojrzałość płciową, dlatego następnej wiosny zaczynają składać jaja.